Η Φετινή ημέρα του Ευαγγελισμού, πέρα από τη χαρά της πνευματικής μας Σωτηρίας και της Εθνικής μας Ελευθερίας, είχε και μια άλλη χροιά χαράς για ολόκληρη την οικογένεια της Εξαρχίας των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος. Κι αυτό γιατί ένα από τα πιστά και αφοσιωμένα παιδιά της που από την τρυφερή του ηλικία υπηρετεί αδιάκοπα με πίστη και αφοσίωση το μεγαλόπνοο Ενωτικό Έργο της Εξαρχίας, αλλά και τους ίδιους τους ιερείς, κοντά στους οποίους μεγάλωσε και γαλουχήθηκε, εργάζεται και προσφέρεται για τον καθένα με αγάπη και ευγνωμοσύνη, πήρε μια μεγάλη απόφαση την οποία πραγματοποίησε αυτή τη μεγάλη ημέρα της Σωτηρίας μας. 
Ο Ηλίας Καπετάντσης χειροθετήθηκε και έλαβε το βαθμό του Αναγνώστη και του Υποδιακόνου από τα χέρια του Σεβασμιοτάτου Εμμανουήλ στον Καθεδρικό Ναό της Αγίας Τριάδας.
Στο κήρυγμα του, ο Σεβασμιότατος, μεταξύ άλλων, είπε τα πιο κάτω σχετικά με τη χειροθεσία του Ηλία:
«Κατά τη σημερινή θεία λειτουργία στο τέλος της Δοξολογίας έκανα την χειροθεσία ως Αναγνώστου και ως Υποδιακόνου του πιστού του Καθεδρικού μας αυτού Ναού, Ηλία Καπετάντση. Ο Αναγνώστης και ο Υποδιάκονος είναι δύο «διακονίες», δύο εξυπηρετήσεις στη θεία λατρεία. Ο Αναγνώστης βρίσκεται στην υπηρεσία της αναγνώσεως του Λόγου του Θεού, και των ψαλμών, ο Υποδιάκονος υπηρετεί στο Ιερό Βήμα, στην υπηρεσία του Οίκου του Θεού.
Πραγματικά, στις ευχές της χειροθεσίας, για τον Αναγνώστη ζητήσαμε από τον Κύριο «να επιδίδεται με φρόνηση και ευφυΐα στη μελέτη και στην ανάγνωση των Αγίων Γραφών». Και για τον Υποδιάκονο ζητήσαμε «Εσύ Κύριε, ο οποίος προετοίμασες αυτόν τον δούλο σου, να είναι άξιος υπηρέτης της Αγίας σου Εκκλησίας… αξίωσε τον να αγαπά τον Οίκον σου».
Επομένως, ο Αναγνώστης οφείλει να έχει μία αγάπη, μία αφοσίωση στην ανάγνωση και στη μελέτη του Λόγου του Θεού. Πρέπει να συνειδητοποιεί ότι οφείλει να διαβάζει να καταλαβαίνει και επίσης να μεταδίδει στους άλλους τον Λόγο της Ζωής, ο οποίος είναι τα αναγνώσματα της Παλαιάς Διαθήκης , οι Ψαλμοί, και τα αναγνώσματα του Αποστόλου κατά τη Θεία Λατρεία. Έχει μεγάλη σπουδαιότητα για τον Αναγνώστη να διαβάζει καλά, καθαρά, να διαβάζει με αγάπη και με φόβο τον Λόγο του Θεού, ο οποίος είναι πνευματική τροφή για τον ίδιο, και για όλους τους άλλους οι οποίοι ακούμε και δεχόμαστε αυτόν τον Λόγο στα βάθη της καρδιάς μας.
Ο Υποδιάκονος οφείλει να αισθάνεται άνθρωπος στην υπηρεσία της Εκκλησίας, στην υπηρεσία του Λόγου του Θεού, μία υπηρεσία γεμάτη αγάπη προς τον ιερό αυτόν χώρο, όπου ο Κύριος φανερώνεται στον καθένα από εμάς τους χριστιανούς.
Θέλω να υπογραμμίσω ότι σήμερα είναι μία ιδιαίτερη στιγμή, μία σπουδαία μέρα, για όλη την Εξαρχία. Στην Εξαρχία μας κάθε λατρευτική τελετή, από τις πιο μικρές ως τις πιο μεγάλες, αποτελεί μία σπουδαία στιγμή και προπάντων μία στιγμή Θείας Χάρης, η οποία μας έρχεται από τον Κύριο. Και σήμερα μία μεγάλη χαρά πλημμυρίζει όλους μας ως Εκκλησία του Χριστού, για όλους εμάς που γνωρίζουμε καλά τον Ηλία. Θέλω να πω ότι αυτός ο ίδιος γνωρίζει καλά τον καθένα μας, γιατί σ’ αυτό το σπίτι, γύρω από αυτόν τον Καθεδρικό Ναό, ο Ηλίας έζησε και μεγάλωσε. Η χαρά αυτή είναι για όλη την Εξαρχία, για τον ίδιο τον Ηλία και την οικογένειά του, και ιδιαίτερα για μένα τον ίδιο».
Πραγματικά η χαρά ήταν μεγάλη για όλους μας. Ο Ναός γεμάτος από γνωστούς και φίλους, ενορίτες που δυστυχώς κατοικούν σε απομακρυσμένες περιοχές και δυσκολεύονται να προσέλθουν τις Κυριακές στο Ναό ήρθαν κοντά μας αυτή τη μέρα για να λάβουν μέρος στη χαρά όχι μόνο του Ηλία αλλά και της μικρής μας κοινότητας που πορεύεται με πίστη και εμπιστοσύνη ανάμεσα σε τόσες δυσκολίες.
Η τελετή της χειροθεσίας έγινε από τον Επίσκοπο στο τέλος της Δοξολογίας, πλαισιωμένος από τους ιερείς, και τα παπαδάκια του κατηχητικού που κρατούσαν τα εξαπτέρυγα και τα κεριά, σε μια ατμόσφαιρα μεγάλης συγκίνησης.
Ευχαριστούμε τον Ηλία για την απόφαση του, για το παράδειγμα του, για την προσφορά του στο Χριστό και στην Εκκλησία Του, σε μια εποχή που οι πνευματικές αξίες έχουν εκλείψει, που οι κλήσεις όσο πάνε και λιγοστεύουν ακόμη και σπανίζουν. Ο Ηλίας είπε γενναιόδωρα το μεγάλο «ΝΑΙ» στον Κύριο τη λαμπρά ημέρα του Ευαγγελισμού, όπως η Παναγία είπε το «ΓΕΝΟΙΤΟ», δεχόμενη στα σπλάχνα της τον Δημιουργό του παντός για να γίνει άνθρωπος μέσα στο χρόνο. Άξιος!
Κι εμείς, άραγε εμείς, σ’ αυτά τα χρόνια της αμφισβήτησης, του διωγμού των χριστιανών, που η Εκκλησία έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από τις υπηρεσίες του καθένα από μας, εμείς, είμαστε διατεθειμένοι να προσφέρουμε κάτι στον Κύριο; Να πούμε, έστω και δειλά ένα «Ναι» σε κάτι που η Εκκλησία μας ζητά να της προσφέρουμε;
Στο τέλος της λειτουργίας εψάλλει η Δοξολογία για την Εθνική μας εορτή προτρέποντας μας ο Σεβασμιόταστος :
«Κατά την ημέρα ετούτη της εικοστής πέμπτης Μαρτίου ας ζητήσουμε επίσης από τον Κύριο να ευλογήσει τη χώρα μας, την Ελλάδα, να της δίνει την ειρήνη, τη γαλήνη και την ευτυχία ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές της, στις εντάσεις της, στους φόβους της, στα προβλήματα που την χτυπούν. Και ας είμαστε πάντοτε βέβαιοι ότι Αυτός, ο Κύριός μας, είναι μαζί μας, βαδίζει στο πλευρό μας, μας οδηγεί χέρι χέρι προς τη Βασιλεία Του. Αμήν!»
Αδ. Θ.Ρ.