Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ – 8 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

 

 

Η γέννησις σου Θεοτόκε, χαράν εμήνυσε

Πάση τη οικουμένη.

Εκ σου γαρ ανέτειλεν ο Ήλιος της δικαιοσύνης

Χριστός ο Θεός ημών.

Και λύσας την κατάραν, έδωκεν την ευλογίαν,

Και καταργήσας τον θάνατον,

Εδωρήσατο ημίν ζωήν την αιώνιον.

 

Με αυτό το χαρμόσυνο Τροπάριο υποδέχεται σήμερα η Εκκλησία τη γιορτή των Γενεθλίων της Υπεραγίας Δεσποίνης ημών Θεοτόκου, δηλαδή της Μαριάμ της Μητέρας του Χριστού. Αυτή η εορτή είναι θεομητορική και η Εκκλησία τιμά καθημερινά στην προσευχή και στην υμνωδία της την Αειπάρθενο Μαρία, την Παναγία μας, αυτήν που πάντα προόριζε ο Θεός να γίνει η Μητέρα του Υιού Του, του Ιησού Χριστού του Σωτήρα μας.

 Η Εκκλησία την τιμά επίσης, αποδίδοντας της αμέτρητα τιμητικά ονόματα, καθώς επίσης της αφιερώνει πολλές γιορτές μέσα στο χρόνο, αρχίζοντας το λειτουργικό έτος την 1η Σεπτεμβρίου, από τη σημερινή, το «ΓΕΝΕΘΛΙΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» και κλείνοντας το, με τη γιορτή της «ΜΕΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» στις 15 Αυγουστου» και την Κατάθεση της Τιμίας Ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου, στις 31 Αυγούστου.

Η Μαρία γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Παλαιστίνης, τη Ναζαρέτ σύμφωνα με την Παράδοση, κατ’ άλλους στην Ιερουσαλήμ. Οι γονείς της, ο Ιωακείμ και η Άννα, μεγάλωναν και γερνούσαν μέσα στην ντροπή και το όνειδος της «ατεκνίας», κι αυτός ο ανεκπλήρωτος πόθος τους μαράζωνε την καρδιά τους, ενώ ήταν πάντα, και οι δυο τους πιστοί και ευσεβείς, ενάρετοι και άμεμπτοι ενώπιον του θεού. Δε σταμάτησαν ποτέ όμως να προσεύχονται στο Θεό να τους χαρίσει ένα παιδί για να το αφιερώσουν σ’ Αυτόν για να Τον υπηρετεί. Και ω! του θαύματος. Ενώ είχε χαθεί κάθε ελπίδα, στα βαθειά γεράματα της η στείρα Άννα απέκτησε ένα κοριτσάκι, τη Μαρία, την οποία οι γονείς της αφιέρωσαν, σύμφωνα πάντα με την Παράδοση, στο Ναό, σε ηλικία 3 ετών η οποία και έμεινε εκεί μέχρι  12 ετών, οπότε επέστρεψε στο σπίτι της στη Ναζαρέτ.

Μέσα στο Ναό η μικρή Μαρία μάθαινε να αγαπά το Θεό, διδάχθηκε το θέλημα του Θεού, τους ψαλμούς και το Νόμο.

Οι γονείς της Μαρίας περίμεναν να αποκτήσουν ένα παιδί για να εξαλείψει το όνειδος της ατεκνίας τους και ο Θεός Πατέρας προσδοκούσε από το παιδί αυτό να γεννηθεί ο Μονογενής Του Υιός για να εξαλείψει το όνειδος και το έγκλημα της αμαρτίας του Αδάμ και να μπορέσει να επανέλθει ο άνθρωπος στην προτέρα του κατάσταση και να του ανοίξει το δρόμο προς παράδεισο.

Όμως η γέννηση της Μαρίας δεν προκάλεσε μεγάλη ευτυχία μόνο στους γονείς της που γέμισε χαρά και φως το σπιτικό τους, αλλά και σ’ ολόκληρη την οικουμένη, γιατί έμελε να φέρει στη γη το ανέσπερο ΦΩΣ του κόσμου και να  φωτίσει με τη θεϊκή Του λάμψη τα σκοτάδια που είχε απλώσει στην πλάση η αμαρτία του Αδάμ.

Αυτό το εκλεκτό και μοναδικό πλάσμα, τη Μαρία, διάλεξε ο Ύψιστος, και μέσα στα παρθενικά της σπλάχνα να δημιουργήσει το Μονογενή Του Υιό, να λάβει σάρκα από τη σάρκα της και αίμα από το αίμα της, που από εκείνη θα γεννιόταν μελλοντικά ο νέος Αδάμ, ώστε να αναπλάσει τη φθαρείσα φύση μας και να την εξαγιάσει θυσιάζοντας τον εαυτόν Του για μας, με τον πιο φρικτό θάνατο, το Σταυρικό.

Αυτό το θέλημα του Πανάγαθου Θεού Πατέρα, αυτό το σχέδιο, αυτή την επιθυμία υπηρέτησε η Παναγία. Την ανάπλαση μας από τη φθορά της  αμαρτίας, με το τίμιο αίμα Του και το πολύτιμο Σώμα Του. Γι’αυτό πρέπει να την ευγνωμονούμε. Οι ευεργεσίες της είναι άπειρες για ολόκληρο τον κόσμο και για τον καθένα μας ξεχωριστά.

Γι’αυτό λοιπόν ας την ευχαριστήσουμε, που παιδούλα ακόμη δε φοβήθηκε να πει το « Γένοιτο» στον Αρχάγγελο Γαβριήλτην ημέρα του Ευαγγελισμού  και να σηκώσει στους ώμους της, την απέραντη ευθύνη της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους, προσφέροντας στο Χριστό την ανθρώπινη φύση, και τη δυνατότητα να ονομάζεται πάντοτε « Υιός του Ανθρώπου».

Έγινε Εκείνος Υιός του ανθρώπου, δίδοντας στον άνθρωπο τη δυνατότητα να γίνει κοινωνός «θείας φύσεως» (Β’ Πτ.1,4).

Η Ανατολική Εκκλησία υποδέχεται τη λαμπρή αυτή εορτή με εξαίρετους και εμπνευσμένους ύμνους προς τη Μητέρα του Χριστού:

Αύτη η ημέρα Κυρίου αγαλλιάσθε λαοί.

Ιδού γαρ του φωτός ο νυμφών, και η βίβλος

του λόγου της ζωής εκ γαστρός προελύληθε….

Σήμερον στειρωτικαί πύλαι ανοίγονται και πύλη

Παρθενική θεία προέρχεται. Σήμερον καρπογονείν

Χάρις απάρχεται, εμφανίζουσα τω κόσμω

Θεού Μητέρα….

Δεύτε άπαντες πιστοί, προς την Παρθένον δράμωμεν. Ιδού γαρ γεννάται η προ γαστός  προρισθείσα του Θεού ημίν Μήτηρ, το της παρθενίας κειμήλιον, η του Ααρών βλαστήσασα ράβδος, εκ της ρίζης του Ιεσσαί, των Προφητών το κήρυγμα και των δικαίων Ιωακείμ και Άννης το βλάστημα γεννάται τοίνυν και ο κόσμος συν αυτή ανακαινίζεται. Τίκτεται και η Εκκλησία την εαυτής ευπρέπειαν καταστολίζεται.

Ο ναός ο άγιος, το της θεότητος δοχείον, το παρθρνικόν όργανον, ο βασιλικός θάλαμος, εν ω το παράδοξον της απορρήτου ενώσεως των συνελθουσών επί Χριστού φύσεων ετελεσιουργήθη μυστήριον. Όν προσκυνούντες ανυμνούμεν την της Παρθένου πανάμωμον γέννησιν.

Στην Παλαιά Διαθήκη οι Προφήτες είχαν προφητεύσει και κήρυτταν το ρόλο της Παρθένου στον ερχομό του αναμενόμενου Μεσσία.

Οι Πατέρες της Εκκλησίας διέκριναν πολλές προτυπώσεις της Θεοτόκου στην Παλαιά Διαθήκη. Έτσι η Θεοτόκος προεικονίζει την κιβωτό του Νώε, τη φλεγόμενη βάτο του όρους Σινά, εκείνη προτυπώνει τη στάμνα τη χρυσή και τη λυχνία και την τράπεζα και τη ράβδος του Ααρών που είχε βλαστήσει. Εκείνη είναι η σκάλα του Ιακώβ που ένωσε τον ουρανό με τη γη και κατέβηκε σε μας Ο Θεός για να μας φέρει τη σωτηρία.

Σήμερα λοιπόν, ευλογημένη Μάνα του Χριστού και δική μας Μάνα, Μάνα ολόκληρης της ανθρωπότητας, που στο διάβα των αιώνων μύριες φορές  προσέτρεξες για μας στην ευσπλαχνία του Υιού σου για να μας γλυτώσει από κινδύνους και καταστροφές, σήμερα ημέρα των γενεθλίων σου, σου ζητούμε  με θάρρος και ελπίδα να μας προστατέψεις και να μας απαλλάξεις από τον κίνδυνο ενός νέου πολέμου, ενός πυρηνικού πολέμου που απειλεί την ανθρωπότητα.

Σ’ ευχαριστούμε που είσαι η γλυκιά ουράνια Μάνα μας, ο γλυκασμός των αγγέλων, η δόξα των αποστόλων, το θάρρος των μαρτύρων, το καύχημα των χριστιανών. Σ’ ευχαριστούμε που είσαι το ευεργέτημα της κτίσης,  «το κειμήλιον της οικουμένης», η μόνη ΚΕΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ.

Αδ. Θεοδοσία Ρούσσου ΜΠ

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup