Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε νυν και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν
Αγαπημένα μου αδέλφια,
Κατά το πρωινό αυτής της Κυριακής, ο Κύριος μου Ιησούς Χριστός μας καλεί να γιορτάσουμε την ένδοξη ανάστασή του, να ψάλουμε τους ύμνους του, να ακούσουμε τον Λόγο του, να κοινωνήσουμε στα άγια και ιερά του μυστήρια, τα οποία μας ζωοποιούν.
Τον Λόγο του Θεού αυτής της Κυριακής, τον ακούσαμε από τη δεύτερη επιστολή προς τους Κορινθίους και από το Κατά Λουκά Ευαγγέλιο. Η ευαγγελική περικοπή μας διηγήθηκε την ανάσταση του μονάκριβου υιού της χήρας του Ναϊμ, μία από τις τρεις αναστάσεις που έκανε ο Ιησούς και μας την αναφέρουν τα ευαγγέλια: δηλαδή την ανάσταση της θυγατέρας του Ιάριου, μετά από την προσευχή του, έπειτα από την ανάσταση του Λαζάρου, μετά την ομολογία πίστεως της Μάρθας και της Μαρίας, και τελικά την ανάσταση που μόλις ακούσαμε, του υιού της χήρας του Ναϊμ, της οποίας το Ευαγγέλιο υπογραμμίζει σιωπηλά τον μητρικό πόνο.
Ο Ευαγγελιστής Λουκάς στην περικοπή αυτή είναι αρκετά σύντομος: ο Ιησούς με τους μαθητές του βρίσκεται με τον κόσμο της πόλεως, ο οποίος συνοδεύει τον ενταφιασμό του νεκρού, ο οποίος είναι το μονάκριβο παιδί της χήρας.
Βλέποντας τον πόνο της, ο Ιησούς συγκινείται και την παρηγορεί. Έπειτα αγγίζει το φέρετρο και διατάζει το παιδί να σηκωθεί, αυτό ανασηκώνεται και αρχίζει να μιλά και ο Ιησούς το παραδίδει στη μητέρα του. Τελικά το πλήθος δοξάζει τον Θεό, ο οποίος επισκέφθηκε τον λαό του.
Το σημερινό Ευαγγέλιο μας διηγείται τη συνάντηση μεταξύ του θανάτου και Εκείνου ο οποίος είναι η Ζωή: τη συνάντηση ανάμεσα στον σπαρακτικό πόνο μίας μητέρας (τον πόνο που βγαίνει από τα σπλάχνα της) και σ’ Εκείνον ο οποίος, όπως λέει η ίδια η Αγία Γραφή έχει τα σπλάχνα της ευσπλαχνίας. Από αυτήν τη συνάντηση με τον πόνο και με το θάνατο, αναβλύζει η παρηγοριά της Ζωής. Αλλά ας κοιτάξουμε για μια στιγμή που συμβαίνει αυτή η συνάντηση μεταξύ πόνου και ευσπλαχνίας, μεταξύ του θανάτου και της ζωής; Το Ευαγγέλιο μας λέει ότι η συνάντηση γίνεται έξω από την πόλη, μας λέει επίσης ότι ο Ιησούς συνοδεύεται από τους μαθητές του και το πλήθος, και ο νεαρός νεκρός συνοδεύεται από την μητέρα του και από το πλήθος. Η συμπόνια που δίνεται στη μητέρα, η ζωή που προσφέρεται στον νεκρό γίνονται μέσα στο πλήθος, δηλαδή γίνονται μέσα στην κοινότητα. Ο Κύριος πραγματοποιεί το θαύμα μέσα σ’ αυτούς που τον ακολουθούν, έτσι ώστε το θαύμα να είναι δώρο για εκείνον που το λαβαίνει, αλλά να είναι επίσης δώρο, χάρη, ζωή για όλους όσοι βρίσκονται γύρω του. Η απάντηση είναι ο ύμνος για τον προφήτη, για τον Θεό, ο οποίος επισκέπτεται τον λαό του.
Ο καθένας από εμάς, είμαστε πολλές φορές νεκροί, εξαιτίας της αμαρτίας, και οδηγούμαστε έξω από την πόλη δείχνοντας ότι η αμαρτία μας απομακρύνει από την κοινωνία με τον Θεό και με την κοινότητά μας. Αλλά ακριβώς έξω από την πόλη συναντούμε τον Κύριο, ο Κύριος μας αγγίζει λαβαίνουμε απ’ Αυτόν το δώρο της χάρης, της θεραπείας, της συγχώρησης της νέας ζωής. Ο καθένας μας βρίσκεται στο σημερινό Ευαγγέλιο, γιατί είμαστε νεκροί εξαιτίας της αμαρτίας, και ίσως βρισκόμαστε στο ρόλο της χήρας, με τη συμπόνια μας για το θάνατο των άλλων, ίσως σαν ένας από το πλήθος που συνοδεύει τον Ιησού, ή συνοδεύει τον νεκρό. Σε όποιο ρόλο και αν βρισκόμαστε ο Κύριος έρχεται πάντοτε προς συνάντησή μας, Εκείνος πάντοτε μας απευθύνει το λόγο της χάρης του: «μη φοβάστε». Είναι πάντα Εκείνος, ο οποίος μας αγγίζει, μας καλεί να σηκωθούμε και μας σηκώνει μας δίνει στη μητέρα μας, δηλαδή μας επαναφέρει στα σπλάχνα της κοινότητάς μας στα σπλάχνα της Εκκλησίας. Ο Κύριος έρχεται κοντά στον άνθρωπο, στον πόνο του ανθρώπου, στη θλίψη του, δείχνει την ευσπλαχνία του, την συμπόνια του, υποφέρει μαζί μας, όπως υποφέρουν τα σπλάχνα της χήρας στο Ευαγγέλιο.
Ο Κύριος αγγίζει το θάνατο και γίνεται νικητής του. Γι αυτόν το λόγο εμείς κάθε μέρα αισθανόμαστε τον Κύριο να μας πλησιάζει να μας αγγίζει. Με ποιο τρόπο ο Κύριος μας πλησιάζει, μας αγγίζει, μας κάνει να ξανασηκωθούμε? Διαμέσου του ιερού μυστηρίου του Λόγου του, ο οποίος παρηγορεί και δίνει ζωή διαμέσου των ιερών μυστηρίων, τα οποία μας δυναμώνουν και μας δίνουν ζωή ανάμεσα στο πλήθος, δηλαδή εκείνων που μας συνοδεύουν, που μας υποδέχονται όπως η χήρα μητέρα. Μεταφερμένοι έξω από την πόλη, νεκροί είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος θα μας φτάσει, θα μας αγγίξει θα μας ζωοποιήσει. Γι’ αυτό εμείς οφείλουμε να του ζητήσουμε τη χάρη, να δεχθεί να μας αγγίξει ο Ίδιος.
Αγαπημένα μου αδέλφια, ακόμα και σήμερα το πρωί ο Κύριος, στις πύλες της πόλης, έρχεται προς συνάντησή μας, συμπάσχει στον πόνο μας και μας δίνει τη ζωή, τη ζωή που αναβλύζει αποκλειστικά από Εκείνον, και μας κάνει να πορευόμαστε προς Εκείνον. Γι’ αυτό ας προσπαθήσουμε να είμαστε πάντοτε σαν τον καλό σπορέα, ο οποίος σπέρνει απλόχερα, σπέρνει αγάπη, σπέρνει φιλοξενία, στέλνει συγχώρεση, σπέρνει γενναιοδωρία της χαράς. Γνωρίζουμε ότι ο Θεός σπέρνει στον καθένα μας κάθε είδος χαρίτων, για να πραγματοποιήσει γενναιόδωρα κάθε μορφής καλό στη ζωή μας, ως άνθρωποι ως ιεροσπουδαστές, ως χριστιανοί. Ο Θεός αγαπά όποιον δωρίζει με χαρά. Αυτήν τη γενναιοδωρία ας την κάνουμε μέρος της ζωής μας, ας την κάνουμε θησαυρό μας, ώστε να μπορούμε να υποδεχθούμε Εκείνον, ο οποίος είναι η πηγή της χαράς, της αληθινής χαράς αυτής που γεμίζει και ζωοποιεί όλους εμάς. Τότε, μέσα στην ελπίδα και μέσα στην απελπισία μέσα στον πόνο και ίσως μέσα στον θάνατο ας ζητήσουμε από τον Κύριο να μας ξανασηκώσει, να μας χαρίσει την αθάνατη ζωή του, μέσα στην κοινότητα, μέσα στα αδέλφια μας, Εκείνος ο οποίος αφού αναστήθηκε, βασιλεύει μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν