ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
Αθήνα 24/07/2018
Προς Τον Κλήρο και το Λαό της Καθολικής Εκκλησίας στην Ελλάδα
Αγαπητοί μας,
τις ημέρες αυτές θανατηφόρες πυρκαγιές που ξέσπασαν ταυτόχρονα σε πολλά σημεία της Αττικής σκόρπισαν το θάνατο σε πολλούς συνανθρώπους μας, ο αριθμός των οποίων δυστυχώς αυξάνεται και μεταξύ αυτών υπάρχουν και αρκετά παιδιά. Οι τραυματισμένοι είναι πολλοί και οι περιουσίες που χάθηκαν δημιουργούν τεράστια προβλήματα σε πολλές οικογένειες.
Μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο ανθρώπινο δράμα είμαστε βέβαιοι ότι η ανθρώπινη ευαισθησία σας και η συμπόνιά σας, είναι δεδομένη.
Ας κάνουμε όλοι μας ό,τι είναι δυνατόν για να συμπαρασταθούμε έμπρακτα ο καθένας με τον τρόπο που θα επιλέξει στον πόνο των συνανθρώπων μας.
Στις προσπάθειες συμπαράστασης, που θα οργανωθούν στον τόπο που κατοικούμε, ας δώσουμε ένα ενεργό και χριστιανικό παρόν.
Παράλληλα οι ιερείς μας ας μη λησμονήσουν να προσευχηθούν με τις ενοριακές τους κοινότητες για την αιώνια ανάπαυση των αθώων θυμάτων και για την άνωθεν Θεία παρηγοριά προς τους πενθούντες αδελφούς μας και βοήθειας προς τους πληγέντες.
Συνιστούμε στους Λειτουργούς να προσθέσουν ειδική ικεσία στις δεήσεις των πιστών της Κυριακής.
Απευθύνουμε έκκληση και προς υπεύθυνους τις πολιτείας να αντιμετωπίσουν με όλα τα μέσα το σωστικό έργο και να μην καθυστερήσουν την υλική συμπαράσταση προς όσους πλήγηκαν από αυτό το απρόσμενο δράμα.
Εκείνο όμως που γεννιέται αυθόρμητα στο μυαλό μας είναι τα πολλά «ΓΙΑΤΙ;»: γιατί άραγε να καταστρέφεται η φύση γύρω μας, γιατί να καταστραφούν τόσοι κόποι σε σπίτια και αυτοκίνητα και κυρίως γιατί να χαθούν τόσοι άνθρωποι.
Όμως τα σημαντικότερα «γιατί», είναι: γιατί να δημιουργούμε εκείνες τις συνθήκες που δυσκολεύουν ή εμποδίζουν την κατάσβεση πυρκαγιών και διαφυγή των ανθρώπων: άναρχη δόμηση, δόμηση μέσα στα δάση, έλλειψη δρόμων διαφυγής, έλλειψη αντιπυρικών ζωνών, και άλλα που δεν είναι της ώρας να τα απαριθμήσουμε. Εδώ πρόκειται για συγκεκριμένες ανθρώπινες ευθύνες, που απαιτούν αντιμετώπιση.
Δεν αρκεί να εκφράζομε μόνο συναισθήματα πόνου, δεν είναι σωστό να ευχόμαστε να βρέξει για να σβήσει η φωτιά ή το ερώτημα γιατί ο Θεός δεν επεμβαίνει. Ο άνθρωπος έχει τεράστιες ευθύνες, ατομικές και συλλογικές!!!
Οι επίσκοποί σας