Το Ιερό Τάγμα της Ιεράς Μονής της Παμμακαρίστου Θεοτόκου

Στο ξεκίνημα κάθε Μοναχικού Τάγματος υπάρχει ένα ιδιαίτερο κίνητρο, που σιγά σιγά διαμορφώνεται όχι μόνο ο προορισμός του, αλλά και το πνεύμα που το διέπει.

Ο αείμνηστος Επίσκοπος Θεοδωρουπόλεως Γεώργιος Χαλαβαζής, στο Ιδρυτικό Διάταγμα του Ιερού Τάγματος της Παμμακαρίστου Θεοτόκου γράφει: «… ενταλμένος για την αναζωογόνηση και διοργάνωση του Βυζαντινορρύθμου Τμήματος της Καθολικής Εκκλησίας, τόσο στην Ευρωπαϊκή Τουρκία, όσο και στην Ελλάδα… διεπίστωσα το σκληρό δίλημμα που αντιμετωπίζουν οι ευσεβείς ψυχές που καλούνται στο μοναχικό βίο, διότι δεν μπορούν να πραγματοποιήσουν την κλήση τους σε κατάλληλο περιβάλλον με το εθνικό τους χαρακτήρα, τη μητρική τους γλώσσα και τις Ελληνικές ιερολειτουργικές παραδόσεις τους… Δια την διευκόλυνση λοιπόν στη μοναχική άσκηση του αγιασμού των ψυχών τους και για την εξυπηρέτηση των αναγκών της Εκκλησίας και της Ελληνικής Κοινωνίας, με την αποστολική και φιλανθρωπική κατά Χριστό δράση… έθεσα τα θεμέλια της Μοναχικής Κοινότητας, αφού συγκέντρωσα ευσεβείς νέες που ποθούσαν το βίο της ασκήσεως. Στη νέα αυτή κοινότητα έδωσα το όνομα της παλαιάς γυναικείας Μονής στο Βυζάντιο, της Παμμακαρίστου Θεοτόκου… Αφού δε ποικιλότροπα δοκιμάστηκε με εξωτερικές και εσωτερικές δοκιμασίες και αφού έδωσε σημεία αντοχής ώστε να γίνει καταφανής η σφραγίδα του Θείου Θελήματος και η προστασία της Παμμακαρίστου Θεοτόκου, δεν μας αφήνει καμιά αμφιβολία για τον ειδικό προορισμό, στα χέρια της Θείας Πρόνοιας, αυτής της Μοναχικής Κοινότητας, στην προαγωγή του Έργου της Ενώσεως».

Για τον ειδικό αυτό σκοπό, απαιτείται κατά το Καταστατικό «ο αγιασμός των μελών με την προσευχή, την άσκηση στις μοναχικές αρετές, την πιστή τήρηση των μοναχικών υποσχέσεων και τη συμβολή τους στη θεία Αποστολή της Μητέρας Εκκλησίας, υπό την ηγεσία των τοπικών Αρχιερέων, με την εκπαιδευτική, μορφωτική και φιλανθρωπική κατά Χριστό δράση, μέσα στην Ελληνική Κοινωνία… Για την επιτυχία του σκοπού οι μοναχές επιδίδονται στη μελέτη της Αγίας Γραφής, της Θείας Λειτουργίας, της Ιεράς Ακολουθίας, της Εκκλησιαστικής Ιστορίας, της Διδασκαλίας των Πατέρων. Ιδιαίτερα οφείλουν να εμβαθύνουν τα αίτια του λυπηρού χωρισμού των Εκκλησιών και τα κατάλληλα προς προαγωγή της Ενώσεως μέσα».  Ο πόθος και η προσευχή του Κυρίου μας τη νύχτα του Μυστικού Δείπνου «Πάτερ, ἵνα πάντες ἓν ὦσι» (Ιω 17,21) πρέπει να γίνει βίωμα κάθε μοναχής της Παμμακαρίστου. Και ο Θείος Διδάσκαλος ερμηνεύει αυτή την ένωση «καθὼς Σύ, Πάτερ, ἐν ἐμοὶ Κἀγὼ ἐν Σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ῾Ημῖν ἓν ὦσιν». Καλούνται λοιπόν να αποτελέσουν όλα τα μέλη της Μοναχικής Κοινότητας μια καρδιά και μια ψυχή ίνα ο κόσμος πιστεύσει ότι Σύ τις στέλνεις και για να υπάγουν και να φέρουν πολύ καρπό.

Αυτή η ένωση, για να επιτευχθεί, απαιτείται καθημερινός ανεφοδιασμός: «Θα τρέφουν την ψυχή τους με βαθιές σκέψεις, ουσιώδεις ευλάβειες, αντλώντας από την Ιερά Ακολουθία, την Αγία Γραφή, τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας, την Αποστολική Παράδοση».

«Η Ιερά Ακολουθία είναι η πρώτη φροντίδα τους, αφού τους επιτρέπει να ενώνουν τη φωνή τους με τις φωνές της Παγκόσμιας Εκκλησίας και η μόνη υποχρεωτική δημόσια προσευχή που περιλαμβάνει όλες τις ανάγκες της ψυχής και είναι η κατεξοχήν Θεία Λατρεία».

Με αυτή την πλούσια πνευματική παρακαταθήκη άρχισε ο πρώτος πυρήνας των Μοναχών της Παμμακαρίστου Θεοτόκου και το πνευματικό και κοινωνικό τους έργο, στην Κωνσταντινούπολη το 1920 και στη συνέχεια στην Αθήνα το 1922 όπου και μεταφέρθηκε η Μονή εξαιτίας της Μικρασιατικής καταστροφής και εγκαταστάθηκε πλέον μονίμως. Οι Αδελφές ασχολούνται με ενοριακές δραστηριότητες και την εκπαίδευση των παιδιών.

Το 1940, όταν άρχισε ο πόλεμος, ο Σεβασμιότατος Γεώργιος Χαλαβαζής, με τη συγκατάθεση των Μοναχών, θέτει στη διάθεση της Ελληνικής Κυβερνήσεως, για τις ανάγκες του αγωνιζομένου Έθνους, το νεοσύστατο κτήριο της Ιεράς Μονής Παμμακαρίστου Θεοτόκου, επί της Οδού Ιακωβάτων 43 στα Πατήσια, το οποίο, από το 1936 λειτουργούσε σαν σχολείο, καθώς και τις υπηρεσίες των διπλωματούχων νοσηλευτριών Μοναχών. Το κτήριο γίνεται δεκτό και εγκαθίσταται ο Σταθμός Πρώτων Βοηθειών, το Δημοτικό Μαιευτήριο, η Χειρουργική Κλινική του Δημοτικού Νοσοκομείου ‘Η ΕΛΠΙΣ’ υπό την υψηλή προστασία της Πριγκίπισσας Ελένης.

Μετά τη λήξη του πολέμου, το μικρό Νοσηλευτικό Κέντρο, μετατρέπεται σ’ ένα μικρό οργανωμένο Νοσοκομείο, που ασκεί γενναιόδωρα την Επιστημονική, κοινωνική και φιλανθρωπική του δράση, μέσα στην Ελληνική κοινωνία. Υπό τη Διεύθυνση και καθοδήγηση των αδελφών Μοναχών και την άριστη συνεργασία του επιστημονικού, νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού, το Νοσοκομείο «Η ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ» εξελίσσεται σ’ ένα σύγχρονο Νοσηλευτικό Ίδρυμα, που πέρα από την επιστημονική του δραστηριότητα, ασκεί τη χριστιανική και φιλανθρωπική του δράση, με πολλή αγάπη και αφοσίωση. Διακεκριμένοι επιστήμονες προσφέρουν τις υπηρεσίες τους με πνεύμα χριστιανικής προσφοράς και συντελούν τα μέγιστα, για την εξύψωση των παρεχομένων νοσηλευτικών φροντίδων, σε όλες τις κοινωνικές τάξεις.

Το 1966, στα πλαίσια του Νοσοκομείου ιδρύεται η «Ανωτέρα Σχολή Αδελφών Νοσοκόμων». Στις σπουδάστριες παρέχεται υψηλού επιπέδου νοσηλευτική εκπαίδευση, από διακεκριμένους επιστήμονες του Νοσοκομείου και της Αθηναϊκής κοινωνίας. Η Σχολή λειτούργησε μέχρι το 1985, οπότε, με Προεδρικό Διάταγμα προσαρτίστηκε στα Τ.Ε.Ι. Αθηνών, όπως όλες οι παρόμοιες Σχολές της Ελλάδος. Εκατοντάδες κοπέλες απ’ όλα τα διαμερίσματα της χώρας, αποφοίτησαν από τη Σχολή και γαλουχήθηκαν μέσα στο χριστιανικό της περιβάλλον και υπηρέτησαν και υπηρετούν ακόμα στα διάφορα καθιδρύματα της χώρας μας και του εξωτερικού.

Καθώς άρχισε ο Αγγλικός αποκλεισμός του 1941, αρχίζει και η πείνα, ειδικά στην Αθήνα, Τότε ο Σεβασμιότατος  Χαλαβαζής, υπό την επίβλεψη των Μοναχών της Παμμακαρίστου, ιδρύει τις «Εστίες Θείας Πρόνοιας» με είκοσι λαϊκές Εστίες, Εστίες ασθενούς παιδιού, Εστία προφυματικών, Εστία παραμυθίας κρατουμένων σε δώδεκα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, παιδική Εστία, Εστία ασθενών, μυστική Εστία για Ισραηλίτες, Εστία Ιδρυμάτων και Εστία εργαζομένου κοριτσιού, όπου καθημερινά λαβαίνουν τρόφιμα χιλιάδες άτομα. Εκτός από τις Εστίες διατροφής, ιδρύονται και Ιατρεία παροχής φαρμάκων για παιδιά. Σ’ αυτή τη δραστηριότητα των Εστιών, συνεργάζεται ολόκληρη η Καθολική Εκκλησία της Ελλάδος σε διάφορα κέντρα.

Το 1944 η Εστία εργαζομένου κοριτσιού, μετατρέπεται από το Σεβασμιότατο Χαλαβαζή σε «Στέγη εργαζομένου κοριτσιού και φοιτήτριας» η οποία λειτούργησε μέχρι το 2014 στο Νέο Κόσμο, υπό τη διεύθυνση πάντα των Μοναχών και στεγάζονταν φοιτήτριες και εργαζόμενες κοπέλες, που επιθυμούσαν να διαμένουν σε χριστιανικό περιβάλλον και με προσιτές συνθήκες ζωής. Οι πρόσφυγες διαφόρων χωρών, τα τελευταία χρόνια βρήκαν συχνά καταφύγιο και θαλπωρή στη Στέγη αυτή.

Η δίψα για πνευματική τροφή, καλλιέργεια και κοινωνική δράση, των νέων κοριτσιών των μεταπολεμικών χρόνων, που καθημερινά, επί χρόνια, αψηφώντας τον εαυτό τους και τις στερήσεις της σκλαβιάς, με αγάπη είχαν ταχθεί στο ευεργετικό έργο των Εστιών της Θείας Πρόνοιας, κινεί το Σεβ. Χαλαβαζή να ιδρύσει το Μάρτιο του 1943 την Ελληνική Καθολική Αδελφότητα Νεανίδων (Ε.Κ.Α.Ν.) «με την ευλογία του Θεού και τη σκέπη της Παμμακαρίστου Θεοτόκου». Την πνευματική και ηθική καθοδήγηση αναθέτει στις Μοναχές της Παμμακαρίστου. Και η Ε.Κ.Α.Ν. στήνει το Λάβαρό της ψηλά, με την Εικόνα της Παμμακαρίστου και τα φωτεινά λόγια του Χριστού και του Αποστόλου των Εθνών: «ἵνα πάντες ἓν ὦσι … τοῖς πᾶσι γέγονα τὰ πάντα». Η δράση της υπήρξε πολυδιάστατη στον πνευματικό, κοινωνικό και πολιτιστικό τομέα. Με τη συνεργασία του Καλού Τύπου εκδίδει περιοδικό με την επωνυμία «Νιάτα και Ζωή», καθώς και βιβλία χριστιανικού περιεχομένου.

Τα παιδιά της μεταπολεμικής περιόδου είχαν ανάγκη από υγιεινή τροφή και καθαρό αέρα, οπότε ο Σεβ. Χαλαβαζής ιδρύει το 1950 τις Παιδικές Εξοχές Παμμακαρίστου, όπου τα παιδιά φιλοξενούνται κατά τους θερινούς μήνες στο εξοχικό κτήμα της Παμμακαρίστου, στη Νέα Μάκρη Αττικής.

Ακολουθούν χρόνια δύσκολα: οι σεισμοί των Ιονίων νήσων το 1953 στη συνέχεια του Βόλου και της Σαντορίνης, καθώς και η προσφυγιά των Ανατολικών χωρών. Οι ανάγκες αυτές, δημιουργούν από το 1953 το Ίδρυμα της Παμμακαρίστου για τη στέγαση εκατοντάδων παιδιών, που τους παρέχεται στέγη, τροφή και εκπαίδευση, αλλά πάνω απ’ όλα η άγρυπνη μητρική στοργή των Αδελφών που θυσιάζονται μέρα και νύχτα στην υπηρεσία τους.

Το 1954 ιδρύεται Δημόσιο Δημοτικό Σχολείο. Λίγο αργότερα, Παιδικός Σταθμός και Οικοκυρική Σχολή.

Από το 1976 οι Παιδικές Εξοχές Παμμακαρίστου μετονομάζονται «Ίδρυμα για το παιδί Η ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ». Αυτό το Ίδρυμα λειτουργεί μέχρι και σήμερα για άτομα με ειδικές ανάγκες. Τα παιδιά αυτά έχουν νοητική καθυστέρηση, μαθησιακές δυσκολίες, προβλήματα επικοινωνίας και λόγου. Είναι ημίτροφα και οικότροφα, απ’ όλες τις περιοχές της Ελλάδος. Το Ίδρυμα προσφέρει διάφορες υπηρεσίες σε θέματα εκπαίδευσης, Κοινωνικής Πρόνοιας και Επαγγελματικής κατάρτισης. Η σημερινή δύναμη του Οικοτροφείου είναι 200 παιδιά και νέες, εκ ων οποίων 25 εσωτερικά. Η άριστη συνεργασία μοναχικού και λαϊκού προσωπικού, η αφοσίωση όλων και η μεγάλη αγάπη για το αδικημένο από τη ζωή παιδί, συντελούν σε θεαματικά αποτελέσματα και το Ίδρυμα , έχει γίνει πρότυπο για το είδος του.

Πέρα απ’ αυτά τα έργα, οι Αδελφές έχουν ασχοληθεί με τα Κατηχητικά και τα έργα της Ενορίας της Αγίας Τριάδος, με θερινές παιδικές κατασκηνώσεις, με παροχή υπηρεσιών στην Κάριτας και σε διάφορες άλλες κοινωνικές και φιλανθρωπικές δραστηριότητες.

Η πνευματική ζωή απασχολεί σοβαρά τις Μοναχές. Στο οίκημα της Κηφισιάς, λειτουργεί Πνευματικό Κέντρο για τις ίδιες, για ευκαιρίες πνευματικής περισυλλογής και προσευχής όλων των Μοναχικών Ταγμάτων, για ομάδες προσευχής νέων και ενηλίκων, για μελέτη και εμβάθυνση του Λόγου του Θεού διαφόρων ομάδων, για πνευματική εξυπηρέτηση για όσους επιθυμούν και γενικά για παραμονή ατόμων που αναζητούν το Θεό και τη γαλήνη της φύσεως, μακριά από το σημερινό πολυτάραχο κόσμο μας.

Όλα αυτά τα έργα επιτέλεσαν ένα πραγματικό άθλο αλληλεγγύης, στα δύσκολα χρόνια, τόσο του πολέμου, όσο και τα μεταπολεμικά, που δεν οφείλεται τόσο σε ανθρώπινο δυναμισμό και σε υλικά μέσα τα οποία διατίθετο, αλλά στην απεριόριστη εμπιστοσύνη του Σεβασμιοτάτου Χαλαβαζή που έτρεφε στην τα πάντα διέπουσα Θεία Πρόνοια, της οποίας το όνομα έφεραν το Νοσοκομείο και οι Εστίες. Μέσα σ’ αυτή την εμπιστοσύνη, ο Σεβασμιότατος βάδιζε πάντα μπροστά και στις πιο δύσκολες ώρες του έργου του, και μ’ αυτή την εμπιστοσύνη εμψύχωνε πάντα τις Αδελφές της Παμμακαρίστου και όλους τους συνεργάτες του, που βρίσκονταν πάντα στο πλευρό του και εγένοντο εκτελεστές των μεγαλεπίβουλων σχεδίων του, που πρόσφερναν αφιλόκερδα και με αυτοθυσία τις υπηρεσίες τους. Μόνο ο Πανάγαθος Θεός μπορεί να ανταμείψει όλους αυτούς, άνδρες και γυναίκες, συνεργάτες του, γιατί η εξαντλητική τους εργασία έμεινε και θα μείνει αφανής.

 ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ ΠΑΜΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Στροφυλίου 42 – 145 61 Κηφισιά
Τηλ. 210 8078674 – Φαξ 210 8074165
E-mail: impammakaristos@yahoo.gr

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup