ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ 2020

 

(Φιλ.4, 4-9  Ιω. 126, 1-18)

 

Ευλογημένος να είναι ο Θεός ημών, πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν.

Αγαπημένα μου αδέλφια,

Η ανάσταση του Λαζάρου χθες και σήμερα, Κυριακή των Βαΐων, μας εισάγει στον εορτασμό της Μεγάλης Εβδομάδας, την αληθινή αγία εβδομάδα, η οποία θα μας οδηγήσει στον εορτασμό της ένδοξης Ανάστασης του Κυρίου, περνώντας από τον Σταυρό και τον Ενταφιασμό Του. Μια Μεγάλη Εβδομάδα που φέτος θα πρέπει να ζήσουμε με ασυνήθιστο τρόπο, με έναν οδυνηρό τρόπο, αλλά είμαστε σίγουροι ότι ο Κύριος καλωσορίζει την προσευχή μας, τη θυσία μας.

Ζήσαμε και τελέσαμε τη μνήμη της Αναστάσεως του Λαζάρου του φίλου του Κυρίου, και σήμερα γιορτάζουμε την είσοδό Του στην Ιερουσαλήμ. Μαζί με τον προφήτη όλοι εμείς καλούμε τη θυγατέρα της Σιών στη χαρά, γιατί Εκείνος ο οποίος σήμερα μπαίνει μέσα στην Αγία Πόλη  φέρνει τη σωτηρία. Επί μία εβδομάδα ο Ιησούς συμμερίστηκε, και έζησε την ασθένεια και τον θάνατο του Λαζάρου, συμμερίστηκε τον πόνο του, συνέπασχε μαζί του στη σιωπή και σε μία φαινομενική απομάκρυνση (το ευαγγέλιο λέει ότι ο Ιησούς αποτραβήχτηκε πέρα από τον Ιορδάνη), και τελικά, αφού έκλαψε για τον φίλο του, τον επανέφερε στη ζωή.

Η ευαγγελική περικοπή του κατά Ιωάννη ευαγγελίου την οποία ακούσαμε μας παρουσιάζει τρεις μεγάλες στιγμές στην πορεία του Ιησού προς την Ιερουσαλήμ: το δείπνο, την αδελφική αγάπη στη Βηθανία, την επάλειψη με το αρωματικό έλαιο, και τελικά την είσοδο στην Ιερουσαλήμ. Ο Ιησούς συμμετέχει στο δείπνο στο σπίτι εκείνο της Βηθανίας, μαζί με τους μαθητές του, εκεί στον ίδιο χώρο όπου ξανάδωσε τη ζωή στο φίλο του, στον ίδιο εκείνο χώρο όπου η προδοσία, ο θάνατος, φωλιάζουν στην καρδιά του Ιούδα, στην καρδιά του μαθητή, εκεί επίσης ο Διδάσκαλος χρίεται (αυτό το χρίσμα τον φανερώνει και μας τον παρουσιάζει ολοκληρωτικά ως Χριστό ως χρισμένο από τον Θεό). Και τέλος μπαίνει σαν Βασιλιάς, Βασιλιάς ταπεινός,  (πάνω σε ένα γαϊδουράκι), στην πόλη του την Ιερουσαλήμ.

         Με την είσοδό του Ιησού στην Ιερουσαλήμ πάνω σε ένα γαϊδουράκι ο ευαγγελιστής υπογραμμίζει, μας διδάσκει ότι ο Κύριος φέρνει τη σωτηρία, σε όλους εμάς, όχι με τη δύναμη όχι με τη δόξα, αλλά με την ταπεινοφροσύνη: ή αν θέλετε, ναι, με τη δύναμη και με τη δόξα  του τιμίου σταυρού του. Η είσοδος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ μας υπενθυμίζει ότι πάντοτε διαμέσου αυτής της ταπεινοφροσύνης (η οποία είναι ικανή να διαλύσει κάθε ψέμα μας), ο αναστάς κύριος μπαίνει στις καρδιές μας στη ζωή μας. Και ποια είναι αυτή η Ιερουσαλήμ όπου ο Κύριος εισέρχεται ταπεινός, πάνω σε ένα γαϊδουράκι;  Είναι ασφαλώς η αγία του πόλη στην Ιουδαία, αλλά είναι επίσης και προπάντων ο τύπος και η απεικόνιση μιας άλλης, πολύ διαφορετικής πόλης, της νέας Ιερουσαλήμ, της Βασιλείας, την οποία εδραίωσε ο αναστάς Χριστός, όπου ζουν εκείνοι οι οποίοι προηγήθηκαν πριν από μας στην αιωνιότητα. Ιερουσαλήμ είναι η Εκκλησία, ως ιερό μυστήριο της Βασιλείας του Θεού μέσα στον κόσμο μας. Ιερουσαλήμ είναι επίσης η καθεμιά από τις εκκλησιαστικές μας κοινότητες, ενορίες, οικογένειες…. Ιερουσαλήμ είναι επίσης η καρδιά του καθενός από εμάς.

Αυτές οι πραγματικότητες είναι όλες Ιερουσαλήμ, όπου ο Κύριος εισέρχεται. Ο Κύριος μπαίνει ταπεινός στην Ιερουσαλήμ, μπαίνει ταπεινός στη ζωή της Εκκλησίας στη ζωή των χριστιανών. Διαμέσου της ταπεινοφροσύνης του, της ταπεινώσεως του δηλαδή της ενσαρκώσεως του, ο Κύριος έρχεται ανάμεσά μας: όπως μερικοί Πατέρες της Εκκλησίας σχολίασαν: «διαμέσου αυτού του γαϊδουριού ο Κύριος ήρθε ανάμεσά μας».

         Αυτή είναι η πραγματικότητα της πίστεώς μας, η πραγματικότητα μας ως χριστιανοί: διαμέσου της ενσαρκώσεως ο Χριστός έρχεται ανάμεσά μας. Η ίδια η ζωή της πίστεως μας γίνεται ζωντανή και σταθερή μονάχα στην ταπεινοφροσύνη του ίδιου του Χριστού από τη γέννησή του μέχρι των ενταφιασμό του. Αυτόν τον ερχομό αυτή την είσοδο του Χριστού μέσα στην ανθρωπότητα θα τα ψάλουμε τόσες φορές κατά τις μέρες αυτές βλέποντάς τον και υποδεχόμενοι αυτόν ως νυμφίο, ο οποίος «έρχεται εν τω μέσω της νυκτός», δηλαδή μέσα στην πίστη και μέσα στην ταπεινοφροσύνη.

         Πολυαγαπημένα μου αδέλφια: η εβδομάδα του Λαζάρου μας οδήγησε προς τη Βηθανία, επομένως μας οδήγησε και προς την Ιερουσαλήμ για να υποδεχθούμε τον Κύριο, ταπεινό και νικητή. Οδηγηθήκαμε προς την ευσπλαχνία προς την φιλανθρωπία του Θεού. Κατά τις άγιες αυτές ημέρες, τις οποίες  ετοιμαζόμαστε να τελέσουμε, ο Κύριος μας ως φίλος, ως ταπεινός Βασιλέας, ως νυμφίος, ο Κύριος μας προδομένος, σταυρωμένος, ο Κύριος που συγχωρεί τις αμαρτίες μας. Ο Ζωντανός και μοναδικός Κύριος μας, ζητά από εμάς χωρίς άσχετες δικαιολογίες εκ μέρους μας, να Τον αφήσουμε να ενεργήσει μέσα στην καρδιά μας, μέσα στη ζωή μας.

Επομένως, όπως μας προτρέπει ο Απόστολος, στην περικοπή την οποία ακούσαμε, ας εκδηλώσουμε στον Κύριο τα αιτήματά μας, τις ζωές μας. Ας το πράξουμε αυτό κατά τις ερχόμενες ημέρες με ιδιαίτερο τρόπο, με προσευχές, με ικεσίες, με έκφραση της ευγνωμοσύνης μας, έτσι ώστε ο ίδιος να αγρυπνεί για τις καρδιές μας και να φωτίζει τα μάτια μας, και τη νύχτα του ερχόμενου Σαββάτου, να ανοιχτούν διάπλατα οι πύλες των καρδιών μας, για να μπορέσουμε να δούμε την ένδοξη και αγία Ανάστασή του, Αυτού ο οποίος ζει και βασιλεύει μαζί με τον Πατέρα και το Άγιο Πνεύμα, στους αιώνες των αιώνων. Αμήν.

+ Ο Καρκαβίας Εμμανουήλ

Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup