“Ήμουν ασθενής και με επισκεφθήκατε…”

Είναι πραγματικά συγκινητικές οι λίγες φωτογραφίες του Πάπα Βενέδικτου 16ου, κατά το ταξίδι του στην Γερμανία, για να επισκεφθεί τον μεγαλύτερο και ετοιμοθάνατο αδελφό του. Παρ’ όλη την αδυναμία του και παρά τα γεράματά του, θέλησε να πάει προσωπικά και να ξαναδεί ακόμα μία φορά εκείνον, ο οποίος, ως αληθινός μεγαλύτερος αδελφός του, ήταν το στήριγμά του, ο έμπιστός του, η βακτηρία του στην τόσο μακρόχρονη ζωή τους.

Μέσα σ’ ένα κόσμο, ο οποίος κατά τους τελευταίους αυτούς μήνες μας συνήθισε στις έμεσες αδελφικές συναντήσεις, ο Πάπας Βενέδικτος 16ος θέλησε να μας δώσει ένα σημείο δυνατού ρεαλισμού, και της ενσάρκωσης. Χωρίς να θέλουμε να παραβιάσουμε την πραγματικότητα των πραγμάτων, η πραγματική και όχι θεωρητική επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου 16ου  στον ετοιμοθάνατο αδελφό του, αποτελεί, θα έλεγα, ένα μήνυμα ένα δυνατό λόγο, στις μέρες αυτές, ημέρες άμυνας, μασκών, προφυλάξεων, αποστάσεων, οι οποίες αν και αναμφίβολα επιβεβλημένες, μπορούν να μας απομακρύνουν από αυτό που αποτελεί την αληθινή ζωή μας, ως άνθρωποι και ως χριστιανοί. Πέρα από το αληθινά χριστιανικό γεγονός «να επισκεπτόμαστε ασθενείς», υπάρχει εκείνος ο οποίος μας παρουσιάζει την κοινωνικοπολιτική ανάγνωση ενός τέως Πάπα, ο οποίος απομακρύνεται, αφήνει το καταφύγιο του μοναστηριού του στο Βατικανό, για να ζήσει έστω για λίγο «την ελευθερία», το τελευταίο ταξίδι της μακρόχρονης ζωής του.

Αντίθετα το μήνυμα που οι φωτογραφίες του ίδιου του Βενέδικτου 16ου μας δίνουν, μου φαίνεται ότι είναι διπλό:  από μία πλευρά υπογραμμίζει το ίδιο το Ευαγγέλιο, το οποίο μας ζητά να επισκεπτόμαστε και να υποδεχόμαστε τον Χριστό, στο πρόσωπο του ασθενούς και του πονεμένου… Σ’ αυτήν την περίπτωση ο ασθενής είναι ο μεγαλύτερος αδελφός, επομένως το μήνυμα του Βενέδικτου 16ου αγγίζει και τον κεντρικό ρόλο της οικογένειας, τον χώρο όπου γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, εκπαιδευτήκαμε, όπου μάθαμε να ζούμε την πίστη μας, όπου ήπιαμε το γάλα του Ευαγγελίου. Η επιστροφή στον ετοιμοθάνατο μεγαλύτερο αδελφό, ήταν επίσης μία επιστροφή στην οικογένεια, με την επίσκεψη στο πατρικό σπίτι και με την προσευχή στον τάφο όπου αναπαύονται τα πιο αγαπημένα του πρόσωπα: οι γονείς και η αδελφή του.

Όπως είπαμε λοιπόν, είναι διπλό το μήνυμα: το Ευαγγέλιο και η Ενσάρκωση. Γιατί η ενσάρκωση; Αποφεύγοντας μία επίσκεψη με το διαδίκτυο η οποία θα ήταν ίσως η πιο δικαιολογημένη, χάρη στα γεράματα και στην αδυναμία του Πάπα Βενέδικτου 16ου αυτός φαίνεται ότι θέλησε να πει και να δώσει ένα λόγο καλά καθορισμένο: ένα λόγο δυνατό; Ένα πραγματικό λόγο και όχι «έν δυνάμει;» Θα έλεγα έναν λόγο απλά χριστιανικό: η πίστη μας γεννιέται, μεγαλώνει, περνά διαμέσου της ενσάρκωσης του αιώνιου Λόγου του Θεού, και επομένως διαμέσου της χριστιανικής ζωής την οποία ζούμε και επιτελούμε, με τρόπο αληθινά «ενσαρκωμένο».

 

+ Ο ΚΑΡΚΑΒΙΑΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

Αποστολικός Έξαρχος των Ελληνορρύθμων Καθολικών Ελλάδος

©2017 Ελληνική Καθολική Εξαρχία elcathex.gr

Web Design by mare - Hosted by ATgroup